Murat Altunöz - Gazeteci
Şüphesiz daha önce defalarca kez yazdık, mapuslarda yaşanan sorunları. Ama yazılanlara rağmen, mapuslarda halen insanlığın ayaklar altına alındığını öğreniyoruz. Şöyle bir geriye dönüp ne oldu hatırlarsak; yaklaşık 7 yıl süren “ölüm orucu” eylemine 22 Ocak 2007 tarihinde 45/1 sayılı Adalet Bakanlığı genelgesinin yayınlanması ile ara verildi. Bu genelgede “sohbet hakkı” düzenlemesi vardı. F tipi hapishanelerde bulunan tutuklu ve hükümlüler 10’ar kişilik gruplar halinde, günde en az 2 saat olmak üzere haftada 10 saat, tretman şartına bağlı olmaksızın bir arada olabilecekler, sohbet edebileceklerdi. Oldukça uzun bir genelge olan 45/1 sayılı genelgenin “sohbet hakkı” ile ilgili olan maddesi hariç tümü uygulandı. Çünkü diğer maddeler içeridekilerin aleyhine idi. Ancak sohbet hakkı tecritin kabulü anlamına gelmekte ve kaldırılması konusunda somut bir adım olmakta idi.
Ancak Adalet Bakanlığı’nın yazılı emri olan genelge, nedense, F tiplerinde uygulanmadı. (Tayad) İşte 122 yiğit ve güzel insanın hayatını kaybettiği mapuslarda, halen baskıların ve işkencelerin sürdüğünü görüyoruz.
Peki mapuslarda neden bu kadar baskı yaşanıyor ?
Şüphesiz herkesin aklına bu soru geliyor. Devletin, özellikle “özgür tutsakları teslim alma, onların düşünmeyen, üretmeyen sadece cezalarını yatan, insanlık onurlarını hiçe saymalarını isteyen” bir yaklaşımı mevcut. İşte aslında baskının temel nedeni budur. Devlet diyor ki; “siz düşünmeyin üretmeyin, cezanızı yatın, onurunuzu burada çiğneyin”. Temel hedef budur.
Biz yine bir kez daha yineliyoruz: Cezaevlerindeki baskıların, işkencelerin bir an önce sona ermesini istiyoruz. En temel hak olan insanlık onurunun çiğnenmemesi gerektiğine inanıyoruz. Sohbet hakkının bir an önce Adalet Bakanının verdiği sözleri gibi uygulansın. Çünkü insanın insana yasak olduğu bir düşünce kıt bir düşüncedir, asla savunulmaması gereken bir düşüncedir.
Şüphesiz daha önce defalarca kez yazdık, mapuslarda yaşanan sorunları. Ama yazılanlara rağmen, mapuslarda halen insanlığın ayaklar altına alındığını öğreniyoruz. Şöyle bir geriye dönüp ne oldu hatırlarsak; yaklaşık 7 yıl süren “ölüm orucu” eylemine 22 Ocak 2007 tarihinde 45/1 sayılı Adalet Bakanlığı genelgesinin yayınlanması ile ara verildi. Bu genelgede “sohbet hakkı” düzenlemesi vardı. F tipi hapishanelerde bulunan tutuklu ve hükümlüler 10’ar kişilik gruplar halinde, günde en az 2 saat olmak üzere haftada 10 saat, tretman şartına bağlı olmaksızın bir arada olabilecekler, sohbet edebileceklerdi. Oldukça uzun bir genelge olan 45/1 sayılı genelgenin “sohbet hakkı” ile ilgili olan maddesi hariç tümü uygulandı. Çünkü diğer maddeler içeridekilerin aleyhine idi. Ancak sohbet hakkı tecritin kabulü anlamına gelmekte ve kaldırılması konusunda somut bir adım olmakta idi.
Ancak Adalet Bakanlığı’nın yazılı emri olan genelge, nedense, F tiplerinde uygulanmadı. (Tayad) İşte 122 yiğit ve güzel insanın hayatını kaybettiği mapuslarda, halen baskıların ve işkencelerin sürdüğünü görüyoruz.
Peki mapuslarda neden bu kadar baskı yaşanıyor ?
Şüphesiz herkesin aklına bu soru geliyor. Devletin, özellikle “özgür tutsakları teslim alma, onların düşünmeyen, üretmeyen sadece cezalarını yatan, insanlık onurlarını hiçe saymalarını isteyen” bir yaklaşımı mevcut. İşte aslında baskının temel nedeni budur. Devlet diyor ki; “siz düşünmeyin üretmeyin, cezanızı yatın, onurunuzu burada çiğneyin”. Temel hedef budur.
Biz yine bir kez daha yineliyoruz: Cezaevlerindeki baskıların, işkencelerin bir an önce sona ermesini istiyoruz. En temel hak olan insanlık onurunun çiğnenmemesi gerektiğine inanıyoruz. Sohbet hakkının bir an önce Adalet Bakanının verdiği sözleri gibi uygulansın. Çünkü insanın insana yasak olduğu bir düşünce kıt bir düşüncedir, asla savunulmaması gereken bir düşüncedir.
Evet dostlar; bu yazıyı 2 Nolu F tipi Hapishanesinde yatan Antakya’lı bir tutsağın bize yolladığı mektubuyla bitirmek istiyorum..
"Merhaba,Ben 2 No’lu Tekirdağ F tipin hapishanesinden yazıyorum. Haftada 10 saat sohbet hakkı genelgesi uygulanmıyor. Adalet Bakanlığı tarafından 22 Ocak 2007’de yayınlanan bu genelde ile 122 kişinin yaşamını yitirdiği ölüm oruçlarına ara verilmişti.
Tam iki yıl doldu dolacak. Ancak genelge hala uygulanmıyor.!
“Beyaz işkence”, “insanlık suçu” olarak kabul edilen tecrit halen sürüyor. Aynı zamanda yeni uygulamalarla da koyulaştırılıyor. Son örnek ise başka cezaevlerinden gelen fotoğraflar tarafımıza verilmiyor.Yani bir başka hapishanede bulunan arkadaşlarımızın fotoğrafını almamız mümkün değil. Çok ilginç ama aslında F tipi mantığına uygun. Mantık şu; İnsan insana yasak, fotoğraflarıyla da yasak”
İyi çalışmalar - DENİZ ŞAH
.JPG)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder